aquel articulet foguèt publicat dins la Setmana n° 469, 29/07 – 04/08 2004
"Concentracionari"
L'escrivaira Maria Roanet, convidada a l'emission Tout arrive sus França Cultura, lo dijous 22 de julhèt 2004, diguèt al jornalista que li fasiá de questions, qu'ela èra tant bilingüa coma Max Roqueta (interrogat lo jorn d'abans dins la mèma emission), mas qu'aviá causit d'escriure sos libres en francés perqué zo far en occitan, uèi, seriá « concentracionari ». Apondèt que parlava la lenga solament amb son òme (Ives Roquèta) e qualques amics. Brava filhòta, ciutadana exemplara, que compren plan que cal liberar l'espaci public de las lengas minoritàrias per daissar la plaça tota a la sola lenga de la Republica, coma zo vòl l'article 2 de la constitucion !
Pr'aquò, aqueste mot de « concentracionari » me tafura. Vertat que la Maria manquèt d'autres còps de precision lexicala, en disent per exemple, lo mème jorn, « transcendental » en luòc de « transcendent », coma zo fan un fum de sabentasses... Mas enfin « concentracionari », dins aquel contèxte, de que vòl dire ? Que nosautres nos botam volontadament dins una mena de camp de concentracion quora escrivèm e parlam l'occitan ? Que l'avenir es puslèu del costat d'aqueles que gardan lo camp e la societat tota ont i a de camps d'aquela mena, de camps de concentracion culturals ? O alara es un camp autògestit, del tipe jòc de ròtle « hard » per ciutadans sadols de libertat ? De tot biais, quicòm d'indecent. Mas l'indecéncia seriá pas puslèu d'utilizar un mot aital per justificar una posicion qu'auriá, si que non, res que de respectabla ?
Joan-Peire Cavalièr
